Rozdział 19 ♥

Nie miałam pojęcia że tak szybko dobijecie do 3 tysięcy wejść O_O Wielkie dzięki Kochani ♥♥♥♥ Podajcie swoje tt będę was informować :) 
**Liam**
Caroline w ramach podziękowania przytuliła mnie i po chwili poczułem jej delikatne usta na moim policzku. Później zamarła w bezruchu jakby ujrzała ducha. Odwróciłem się i zobaczyłem Danielle stojącą z torbami. Od razu można było zauważyć, że się wkurzyła i to nie na żarty. Chwilę postała i odwróciła się zmierzając ku wyjściu.
- Danielle !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-Czego chcesz ? – zapytała wściekła.
- Przepraszam cię za to co widziałaś.
- Wiesz co ja przyjeżdżam wcześniej do ciebie, wchodzę i widzę jak mój facet obściskuje się z inną !!!!!! – krzyczała.
- Ale zrozum mnie to nie jest tak jak myślisz !!! – również krzyczałem.
- Tak to niby co to miało znaczyć ????
- A może tak wejdziemy do środka nie będę ci mówił tego na dworze ? – zapytałem już opanowany.
- Nie dziś !!! Tą noc spędzę w hotelu a jutro pogadamy. Cześć ! – powiedziała i poszła.
Stałem na środku ścieżki nie wiedząc co zrobić. Czy iść za nią czy pozostać w domu. Patrzyłem na jej oddalającą się postać i na dodatek zaczął padać deszcz. Usiadłem pod drzewem. Siedziałem tak wpatrując się w ciemne niebo. Zacząłem zdawać sobie sprawę, że tracę osobę, którą tak naprawdę kocham. Danielle jest całym moim światem, dlatego rozumiem jej zachowanie. Pod drzewem spędziłem chyba z 3 godziny. Cholernie długo to fakt. Dochodziła północ kiedy drzwi od domu się otworzyły i oślepiło mnie jasne światło.
- Liam czemu ty tak tutaj siedzisz nie widzisz, że pada ??  - mówiła Madie.
- Madie błagam cię nie świeć mi prosto w oczy.
- Ajj przepraszam. Co się stało Daddy ??
- Jakby to nazwać drobna sprzeczka w związku. – powiedziałem kiedy znalazła się obok mnie.
- Aż tak źle ?
- Nie wiem czy źle. Straty oszacuję jutro rano. – odpowiedziałem lekko się uśmiechając.
- Masz przyniosłam ci bluzę bo zrobiło się trochę chłodno. Idziesz już do domu czy zostajesz ? – zapytała podając mi bluzę.
- Posiedzę jeszcze trochę. Wielkie dzięki za bluzę.
- Nie ma za co. To zostawiam drzwi otwarte. Dobrej nocy Liam. – powiedziała idąc powolnym krokiem w stronę drzwi.
- Wzajemnie Madie. – odpowiedziałem jej. Owinięty w bluzę patrzyłem jak na niebie powstają nowe błyskawice. Danielle nie lubi burzy, chciałbym aby była teraz ze mną. Kiedy zaczęło mocniej padać w końcu się schowałem do domu. Zrezygnowany poszedłem do łazienki, wziąłem szybki prysznic i zmęczony poszedłem do pokoju. Tuż przed zaśnięciem napisałem smsa do Danielle ,, Przepraszam za to co widziałaś :( Kocham Cię Skarbie :* Liam xxx’’
Usłyszałem pukanie do drzwi. Pomimo tego, że byłem w samych bokserkach leniwie podniosłem się z łóżka zmierzając w stronę wejścia do pokoju.
- Liam przepraszam Cię. – usłyszałem cichy głos Caroline kiedy otworzyłem drzwi. Nie czekała aż jej odpowiem tylko odwróciła się i poszła do pokoju.  Zmęczony całą sytuacją położyłem się ponownie pod kołdrą. Zastanawiałem się czy mój związek z Danielle da się jeszcze odbudować.

****Harry ****
Obudziłem się rano jak zwykle ledwo żywy. Rozejrzałem się po pokoju, pełno ciuchów, chusteczek, gdzieś puste opakowania po chrupkach lub paluszkach. Spojrzałem na zegarek i jeszcze bardziej się zdziwiłem bo była 11:20. Zawsze zdarzało mi się, że wstawałem najwcześniej a teraz co ? Ubrałem się w pierwszy dres który wpadł mi w rękę i poszedłem do kuchni. Przy stole siedział Niall, Lou, Zayn i Liam a dziewczyn nie było.
- O cześć. Gdzie dziewczyny ? – zapytałem przeczesując włosy.
- Poszły na zakupy. – powiedział Niall unosząc wzrok znad miski z płatkami.
- Postanowiły zrobić sobie babski dzień. – powiedział Malik śmiejąc się. Louis akurat rozmawiał przez telefon więc nic się nie odezwał. Liam nerkowo kręcił telefonem w ręce.
- Ej Liam coś się stało ? – spytałem zajmując wolne miejsce obok niego. Jednak on nic nie powiedział tylko wyszedł z kuchni a po chwili było słychać trzask zamykających się drzwi.
- A jemu co się stało ? – znów spytałem przyjaciół.
- Z tego co słyszałem – mówił Louis – pokłócił się z Dan.
Na myśl od razu przyszła mi Caroline. Ale czy ona byłaby zdolna rozbić ten związek ?? Złapałem za miseczkę, ukradłem Horanowi płatki i zjadłem szybkie śniadanie. Leniwie rzuciłem się na kanapę przed telewizorem i zacząłem oglądać jakieś wiadomości. Wszystko było by ekstra gdyby nie to, że były one podawane po niemiecku. Koło 14 Niall łaził co całym domu. Popatrzyłem na niego jak na idiotę.
- Cholera kiedy one wrócą!!!!!!! Głodny jestem !!!! – mówił drepcząc z kąta w kąt. Śmiałem się jak głupi i nie zauważyłem, że koło mnie siedzi Lou. Z góry zszedł Zayn, który również śmiał się z Nialla.
- Cześć skarbie……….. No tak, tak ……….. Wiem też cię kocham …………….. Tak, tak …………….. A takie małe pytanko o której będziecie? ………………. Co jak to ???? ……………… Nie będzie obiadu………… Ahhh …… Dobrze do zobaczenia Pa. – kiedy Niall skończył rozmowę spojrzał w naszą stronę.
- Chłopaki dzisiaj obiadu nie będzie :c – powiedział robiąc przy tym minkę jakby miał się zaraz rozpłakać.
- Oj Niall poradzimy sobie. – powiedział Zayn pokazując mu ulotki z pizzerii. Na jego twarzy zagościł ogromny uśmiech. Rzucił się na niego jak na jakąś zwierzynę, a że Malik siedział na brzegu kanapy automatycznie znaleźli się po drugiej stronie. Po całym salonie rozniósł się głośny śmiech chłopaków. Niall wyłonił się po chwil za kanapą ukazując tylko swoje oczy.
- Hehe to jaką pizzę zamawiamy ? – mówił cichym i przerażającym głosem. Chwilę później znalazł się na moich kolanach.
- Niall zdajemy się na ciebie ! Tylko weź zejdź z moich kolan !!! – mówiłem patrząc na jego uśmiechniętą buźkę zrzucając go z nóg. Leżał chwilę twarzą do podłogi, zastanawiałem się czy nic mu się nie stało a on wybuchł donośnym śmiechem. Ehhh ….. cały Niall. O 16 wróciły dziewczyny obładowane ogromnymi siatkami. Wszystkie opadły na kanapę, było widać, że są już zmęczone. Pokazały nam swoje nowe nabytki i oczywiście dla nas miały mały upominek. Każdy z nas dostał od każdej po parze śmiesznych, obcisłych bokserek. Czyli na dobrą sprawę wszyscy dostaliśmy po pięć par gaci.


***** Louis*******
Zadziwił mnie prezent od dziewczyn ale z drugiej strony było to bardzo miłe. Przez dłuższą chwilę śmialiśmy się z naszych upominków kiedy zadzwonił mój telefon.
- Louis ?
- Tak Danielle. Co się stało ?
- Liam przyszedł do mnie do hotelu i jakoś dziwnie się zachowuje. Boję się go wpuścić do pokoju. – mówiła drżącym głosem.
- Spokojnie Dan za chwilkę przyjadę. – powiedziałem kończąc rozmowę.
- Harry, Zayn jedziecie ze mną!!! – mówiłem ubierając bluzę.
- Jak ? Co się stało ?? – pytał Harry.
- Wytłumaczę wam po drodze.
Pobiegliśmy do samochodu i czym prędzej udaliśmy się do hotelu. Początkowo chłopcy nie wierzyli, że Liam mógł coś wziąć w końcu był to nasz Daddy.  Po 10 minutach byliśmy już na korytarzu, koło drzwi od pokoju Danielle. Stał tam Liam oparty głową o ścianę. Mówił bardzo nie wyraźnie prawie nie słyszalnie. Powolnym krokiem podszedłem do niego.
- Liam stary co jest??
- Nic nie jest !!! Nie ma nic !!!!! – krzyknął i spojrzał na mnie. Jego mina mówiła wszystko – był wstawiony i to odpowiednio.
- Cicho !! Jak to nie ma nic ? – spytałem obracając go twarzą do siebie.
- Po prostu nie ma. – odpowiedział osuwając się na podłogę.
- Danielle wpuść mnie to ja Harry. – słyszałem pukanie do drzwi. Zayn został na korytarzu z Liamem a ja z Hazzą weszliśmy do środka.
- Możesz nam powiedzieć co się tutaj stało?? – zapytał z podirytowaniem Harry.
- Tak więc postanowiliśmy zakończyć nasz związek. – powiedziała cichym i smutnym głosem.
- Dlaczego ? – spytał Louis siadając obok niej.
- Tak będzie lepiej. Te ciągłe rozłąki nas niszczą. Nie mamy możliwości spędzania ze sobą dłuższego czasu nić zaledwie 3 dni. To była nasz wspólna decyzja. – mówiła a po jej policzkach płynęły łzy.
Razem z Lou przytuliliśmy ją do siebie bo tylko tyle mogliśmy zrobić w tamtej chwili.
- Chłopaki błagam zabierzcie stąd Liama. Nie chcę, żeby narobił sobie kłopotów. – powiedziała.
- Jasne Dan. Jeśli będziesz czegoś potrzebować dzwoń. – rzekł Lou.
Wyszliśmy z jej pokoju a Zayn siedział naprzeciwko Liama. Klepnąłem lekko Malika w ramię na znak, że już się zbieramy. Zayn razem z Harrym złapali Liama pod rękę i wyprowadzili z hotelu prosto do naszego wana. W drodze powrotnej jednak coś zaczęło się z nim dziać. Stracił przytomność a jego oddech był nie równy i płytki.
- Harry zadzwoń do dziewczyn. – powiedziałem skupiając się na nich zamiast na drodze.
- Dziewczyny coś nie dobrego dzieje się z Liamem. Jedziemy do szpitala. – mówił Harry. Przycisnąłem pedał gazu, na liczniku 180 km/h……………..